Na súa tristura
agora se somerxe.
Coa súa melancolia
a todos nos deprime.
Ela é a nosa alegría,
se ela nos falta,
se ela está triste,
¿cómo podemos
estar nós?
A vida danos paos inútiles
que son probas que nos temos
que nos temos que superar.
Recórdao,
ti podes facelo,
e non te preocupes,
que as amigas ,
para iso estamos.
Ti axudáchenos,
agora nós
temos que axudarche.
SEMPRE CONTIGO,
nós todas
2 comments:
moitísimas grazas miña nena
xa sei que vos teño pero é moi difícil pasar este mal trago.
GRAZAS
ola pequecha
cada dia superaste a te mesma sodes moi grandes aprezovos moito espero que sexamos sempre amigas e non ter outro vache como o pasado e que estemos mal por unha parvadaa.
querovos demasiado para deixarvos perder sodes as miñas nenas e aprezovos sodes as mellores.bikos e arriba miña pekena
Post a Comment