Wednesday, January 17, 2007

Es lobo famento
que ouvea no infindo do val,
......lóbrego mensaxeiro
......que achega no Vento
............o laso
......................selo do mal

MÓNICA VÁZQUEZ PRADO






2 comments:

a morriña de Shaila said...

ben se ve que é un poema moi profundo por iso felicito á nosa Mónica pola iniciativa que tomou de comezar a compoñer para sacar fóra e dar a coñecer os seus sentimentos.
Ánimo e para adiante.
En canto a ti Tati, non te desanimes. O que pasa é que a xente non puido captar ese marabilloso mundo que estás expoñendo e que amin me ten enganchada.
moita sorte e non te desanimes.
bicos
sempre túa, shaila

Somoneta said...

a min persoalmmente encantame como escribe tania,
conb tanta fermosura,e as veces caradura.e unha gran amiga e esta moi todo o seu traballo, encantame cada dia que paso por aqui a ver o teu traballo e vexo estas lindas poesias. tamen felicitar a monica por ese estupendo traballo, xa era hora que a xente se empezase a fixa´r un pouco máis nos nosos fermosos poemas, e no fermoso que e o noso idioma o galego. bikos rapaza
a seguir padiante
por que tan fermoso isto que volas duas facedes
por que vos o valedes,
frase tipica da miña irmá.
por certo xa vos deixarei a miña contraseña e iso do meu blog pa que me gagades unha cousiña ok bikos pekecha sempre te levarei neste pedazo corazon