Temos gañas de vivir;
temos gañas de estar aquí,
cos nosos;
temos gañas de rirmos da vida.
Temos gañas de saír para adiante,
pero sempre acabamos chorando,
algo nos estanca,
algo nos rompe a paos,
na inxustiza da súa ledicia;
e fainos medrar,
e fainos máis fortes,
na tristeza.
4 comments:
gustanme a maioria dos teus poemas
Todo o malo que nos acontece fainos despois máis fortes e tamén fai que tomemos a vida máis en serio.Pero sempre hai que ser positivos porque despois dunha mala racha veñen outras moi boas.Animo para sorrir!!!
Boas!!xa vai tempo que non me pasaba por aquí, e alegrome de ver que seguides publicando. O poema é unha pasada, pero hai que mirar a vida en positivo. Momentos malos témolos todos mais sempre é mellor lembrar os bos.
1 Saúdo!!
que os atrancos do sendeiro revirado non che quiten nunca as gañas de vivir...
Post a Comment