I

Cando marchaches,

fixéchelo coa intención

de vernos moito tempo despois.

A túa intención,

non se cumpriu.

Primeiro el,

único durante moito tempo,

e agora,

outra vez único.

Agora ela,

a intención desta necia vida,

desta porca existencia,

de querer levárnola.

Nove anos,

loitando,

sufrindo,

chorando.¨

É o tempo de rebelarnos,

e de dicirlle

a esa Señora Morte,

que ela non debe marchar.

II

Axudáchesnos,

axúdasnos;

pídoche:

deixa de axudarnos

e axúdaa a ela!!,

ela é quen te precisa,

quen máis necesita,

e canto máis a axudemos todos,

máis fácil será todo.

Se ó fin pasa o inevitable,

o que non debe pasar,

pídovos ós tres,

que nos axudedes,

con esta nosa velliña,

para conservala con nós moito máis;

con este noso cativo,

o que moito lle que dá por sufrir.

Só vos pido iso,

un pouco de axuda.