A VÓS
Primeiro somos
logo deixamos de ser,
ou iso decían
os antigos filósofos;
pero non é así,
as presoas
non "deixan de ser",
xa que nós
manterémolas
sempre vivas
no noso recordo.
A vós,
que tanta falta facedes,
a vós,
que tentades axudarnos
que tentades axudarnos
desde onde estades,
a vós,
vai dirixida
esta composición,
porque lembrarvos
é o mellor
que por vós
podemos facer.
GRAZAS POR TODO.
No noso recordo
de por sempre
quedaredes.
3 comments:
Certamente, mentres permanezamos na memoria de alguén, somos. Pois aínda que esteamos no mundo, se ninguén nos pensa, malamente existimos. digo eu, non?
encantame o teu poema.eres a mellor.o que mais me gusta del e como destacas o esatribillo esta moi be segue asi guap querote moito
Recordar os outros e os sentimentos que temos, é sempre um bom começo.
Gostei de aqui estar...
Beijo ;)
Post a Comment