No mar

comeza a medrar

unha negrura

fría e escura.

O monstro mariño

rompeu e verteu

unha masa

negra, intensa;

propagouse áxil,

silencioso,

arrasando ó seu paso

praias, rías,...

con toda a vida

que nelas habitaba;

e de paso,

cun pouco da nosa.

Pero eles,

os seres máis "intelixentes",

reveláronse ,

loitaron,

lanzaron o seu contrataque

unidos todos

baixo un mesmo lema:

NUNCA MÁIS.

Gañaron ó fin.

Victoriosos amosan

o monstro

no fondo do mar.

Apacible e calmado mar,

viuse truncado polo medo,

refutado pola terra;

pero agora,

exíbese,

orgullosa e fachendosa

da súa boa saúde.