Wednesday, May 02, 2007


A esperanza...,
sentimento
esvaradizo,
que tan ben vén
como xa está
marchando de novo.
Todos din que cabe
unha certa "esperanza" de que non sexa así,
de que non pase o que ó final vai pasar,
polo que podo dicir, se é así,
¿teño que ter "esperanza" de algo,
ou toda a miña "esperanza" é unha simple ilusión
que o meu corazón agarda con desexo?

3 comments:

Anonymous said...

ola! non sei xk gabas os meus poemas se os teus son bastante mellores. Se ti non tes esperanza, que nons quedará a nós sen a túa alegría e ise sorriso, eh?. Ademas acórdate do dito "A esperanza é o último que se perde". Todos a perdermos de cando en vez pero volve grazas a persoas que a teñen nese intre e cha pasan para que nun futuro a comapartas con ela.

Un biko moi moi forte!

Anonymous said...

a esperanza é algo que nos pertence a todos desde que nacemos.unhas veces atópase agochada no noso interior polas circunstancias nas que nos atopamos, e outras sae á luz con maior facilidade.pero nunca a debemos perder.É o indicativo de que podemos seguir adiante.

Somoneta said...

precioso a verdade es toda unha escritora jeje.
a esperanza é o ultimo que se perde e é un verdade moi grande bikos