O que máis en falta botamos
é o que polo camiño perdemos,
o que queda atras despedíndonos
cun sorriso nos beizos.
Xa pasou,
toda a ilusión
se viu consumida
nuns poucos días de lecer.
Non volveremos
estar todos xuntos,
pero os que realmente
si que importan,
si que estaremos;
estaremos a esperar
un novo reencontro
que nos volva unir
nunha ledicia continua.
2 comments:
estou segura que si, que ese seres os que tanto te queren, e algun día abandoes, tal vez por problemas de traballo, ou de studo, sempre te levaran,no corazon, ou simplemente aquelas que xa non estan sempre te vixiaran desde donde queira que estean.
eres un sol de rapaza e eu levareiote sempre neste corazon, creo que eres consciete do que eu teño e do que ti tes.non si?
bikos e asta proto ruliña querote moito
como podes condensar tanto sentimento nuns poemas tan breves de palabras???? pódese dicir máis alto, pero non máis claro.
Post a Comment